الکساندر وامپیلوف، چخوف ثانی اواخر دهه‌ی شصت و اوائل دهه‌ی هفتاد تئاتر روسیه به نام الکساندر وامپیلوف ثبت‌شده است. به اعتقاد تئاتر‌شناسان «وامپیلوف با بازگشت به سوی زیبایی‌شناسی چخوف، سمت‌وسوی توسعه‌ی نمایشنامه‌نویسی دو دهه‌ی بعدی را تعیین کرد». پیدایش وامپیلوف در عرصه‌ی نمایشنامه‌نویسی روسیه، خط پایانی بود بر فرمان‌نامه‌نویسی‌های حزب حاکم کمونیست، که طی آن‌ها علاوه بر تعیین محتوای نمایشنامه‌ها، سبک رئالیسم سوسیالیستی را به‌عنوان تنها سبک قابل قبول برای هنر کشور تعیین کرده بود. وامپیلوف با بازگشت به سمت زاویه دید چخوف به انسان‌ها و نیز بازسازی سبک رئالیسم جادوئی وی در آثارش، عملاً از فرمان نامه‌های حزب سرپیچی کرد و با این رنسانس ادبی روح تازه‌ای به کالبد نمایشنامه‌نویسی روسیه دمید. نمایشنامه‌نویسی در این دوره به‌شدت دچار تکرار مکررات شده بود، زیرا نمایشنامه‌نویسان مأمور نگارش درباره‌ی شخصیت‌های موردعلاقه‌ی حزب کمونیست و موضوعات تعیین‌شده توسط آنان بودند مهم‌ترین موفقیت‌های دراماتیک دهه‌های هفتاد و هشتاد روسیه در ژانر «تراژی- کمدی» اتفاق افتاد و تأثیر زیبایی‌شناسی وامپیلوف به خوبی در آثار تراژی - کمیک آن دوره نمایان است؛ مهم‌ترین نمایشنامه‌نویسانی که از وامپیلوف تأثیر پذیرفتند روزوف، والودین و به‌ویژه اربوزف بودند
شما هم می توانید در مورد این کتاب نظر دهید. توجه : کاربر گرامی چنانچه تمایل دارید، نقد یا نظر شما به نام خودتان در سایت ثبت شود، لطفاً لاگین نمایید.